~ इज्जतको रिहाई ~

आमा !

म आज तिमीसंग 

एउटा कुरा मन खोलेर भन्छु 

कि इज्जतको रिहाई माँग्छु |

तिम्रो छाती चिथोर्ने

तिम्रै छोराहरुसंग

म घोर विरोध जनाउँछु |

धेरै संघर्ष गर्दै आएँ

र फेरि गरिरहन्छु |

तिमीसंग क्षमा माग्छु |

आमा !

पीडा = छोरा या छोरी जन्माउनु -  

तिमीले नै जन्माएका सन्तान हुन् 

तिम्रै मुटुको आधा अंश-

हिन्दू संस्कारले दिएको

तिम्रै सिउँदोको सिन्दूर-सौभाग्य(लोग्ने)

हो,

तिनै विविधताको पुरुष नामबाट

कहीं मेरो स्त्रीत्व लुटिएको छ |

कहीं यौवनमा र्याल चुहेको छ |

कहीं अवोधता मिचिएको छ |

म अवला हुनुले

उनीहरुको पन्जाबाटै जबर्जस्त

मेरो अश्मितामाथि रजाईं गरिएको छ |

आमा !

मलाई माफ गर !

मेरो 'आवाज'रहर होइन |

बाध्यता हो, उसको लागि

जसले,

मलाई वादी आईमाई कहलाईरहेको छ-

उसको लागि हो, जसले

सडक पेटीमा सडकछाप लगाउन बाध्य बनायो-

उसको लागि हो, जसले

मनावता निलेर नाबालकमाथि उत्तेजना खन्यायो-

उसको लागि हो, जसले

धर्मको नाममा  बेईज्जता लुकाउन लगायो- 

तिनकै निमित्त आज 

म "तसलिमा नसरिन"

"आईमाईको हकमा" बोल्छु |

"बिग्रेकी केटी"को उपनामबाट

युग देखि युग मुक्त गराउनु छ | 

मनु लोहोरुङ

सितलपाटी - ६, संखुवासभा

हाल :- न्युयोर्क  

नोट :- अतिवादी सामाजिक विचिन्तनको खण्डनलाई कव्ययिक प्रयोगमा ल्याउँदा यो कविता यस्तो बन्यो | कठोर भाषिकताको हकमा सबै सज्जन पुरुष-महिला प्रति क्षमाप्रार्थी छु |